Y Dymestl: Gwahaniaeth rhwng fersiynau

Mae'r stori yn tynnu y traddodiad y genre rhamant, a chafodd ei ddylanwadu gan tragicomedy a'r courtly Masque ac efallai gan y dell'arte Commedia. Mae'n wahanol i ddramâu Shakespeare eraill yn ei arsylwi o llymach, yn fwy trefnus arddull neo-glasurol. Mae beirniaid yn gweld The Tempest fel sy'n ymwneud yn benodol gyda'i natur ei hun fel drama, yn aml gan dynnu cysylltiadau rhwng Prospero yn "art" a lledrith theatrig; a beirniaid yn gynnar yn gweld Prospero fel cynrychiolaeth o Shakespeare, a'i ymwrthodiad o hud, fel arwydd Shakespeare ffarwel i'r cyfnod. Mae'r ddrama yn portreadu Prospero fel rhesymegol, nid occultist, ddewin trwy ddarparu cyferbyniad iddo yn Sycorax: ei hud yn cael ei ddisgrifio'n aml fel dinistriol ac ofnadwy, lle Prospero yn cael ei ddweud i fod yn rhyfeddol a hardd. Dechrau tua 1950, gyda chyhoeddi Seicoleg cytrefu gan Mannoni Octave, The Tempest yn cael ei ystyried yn fwy a mwy drwy lens theori-enghreifftir drefedigaethol mewn addasiadau fel Aime Césaire yn set Tempête Une yn Haiti-ac mae hyd yn oed cylchgrawn ysgolheigaidd ar ôl-drefedigaethol feirniadaeth a enwyd ar ôl Caliban. Miranda yn cael ei weld fel arfer fel un a mewnoli llwyr y drefn batriarchaidd o bethau, gan feddwl am ei hun fel is-i ei thad. Barn arall, yw bod gan Miranda wedi treulio 12 mlynedd o'i hoes yn tyfu i fyny ar yr ynys gyda Prospero yn unig ac Caliban fel ei gymdeithion, nid yw hi-ddeddfwriaeth i ei thad oherwydd y lluniad cymdeithasol y cyflwyniad o fenywod ar y pryd (er hi wedi ei heithrio o arferion diwylliannol ei chartref, gan dreulio llawer o'i bywyd hynysu oddi wrth fenywod eraill; nad yw'n gwybod beth yw bod yn fenyw y Dadeni), ond yn hytrach oherwydd Prospero a godwyd hi a mae hi'n gwybod dim bywyd arall eraill na bywyd gyda'i thad a Caliban ar yr ynys mae hyn wedi cael ei ysgrifeny gan dylan james