Oen: Gwahaniaeth rhwng fersiynau

[[Mamal]] [[carnol]] bychan yw '''oen'''. [[Dafad]] ifanc ydyw, ac mae'n anifail sy'n cnoi ei gil (Saesneg: ''ruminant''). Cânt eu geni yn y Gwanwyn, pan fo'r tywydd yn cynhesu, a cheir ychydig tros biliwn o ddefaid ar y Ddaear. Mae'r gair "dafad" yn cael ei ddefnyddio am sawl rhywogaeth o ddefaid, ond fel arfer, o ddydd i ddydd, mae'r gair yn cael ei ddefnyddio am y genws [[Ovis]].

 

Defnyddir yr oen drwy'r [[Beibl]] yn symbol am ddiniweidrwydd e.e. caiff [[Iesu Grist]] ei alw'n "Oen Duw"; cyfeirir at Grist, hefyd, fel "y Bugail Da". Ceir hefyd gyfeiriad at Esau (mab [[Isaac]]) yn gwisgo croen oen amdano. Mae'r Pasg Cristnogol wedi ei sylfaenu ar y Pasg Iddewig yn drosiadol hefyd: mae'r [[Testament Newydd]] yn galw Iesu yn "Oen y Pasg" ([[Llythyr Cyntaf Paul at y Corinthiaid|1 Corinthiaid]] 5:7).