Pin ffelt

Mae pin ffelt, pen ffelt, pin blaen ffelt neu ysgrifbin blaen ffelt yn fath o ysgrifbin sydd â'i ffynhonnell inc ei hun a phin sydd wedi'i wneud o ffibrau mandyllog ac wedi'u gwasgu, megis ffelt. Mae'r pin parhaol yn cynnwys cynhwysydd (gwydr, alwminiwm neu blastig) a chraidd o ddeunydd amsugnol. Mae'r hwn yn gweithredu fel cludwr ar gyfer yr inc. Mae rhan uchaf y pin yn cynnwys y nib a oedd ar un adeg yn cael ei wneud o ddeunydd ffelt caled, a chaead i'w atal rhag sychu. Tan y 1990au cynnar y toddyddion mwyaf cyffredin a ddefnyddid ar gyfer yr inc oedd toluene a xylene. Mae'r ddau sylwedd hyn yn niweidiol ac yn cael eu nodweddu gan arogl cryf iawn. Heddiw, mae'r inc fel arfer yn cael ei wneud ar sail alcohol (ee 1-propanol, 1-butanol, alcohol diastone a chresolau). Gall inciau wrthsefyll dwr, gael eu dileu yn sych neu'n wlyb (ee marcwyr tryloywder), neu fod yn barhaol.

Blaen pin ffelt gwyrdd

Rhoddodd Lee Newman batent ar y pin ffelt ym 1910. Yn 1926, rhoddodd Benjamin Paskach batent ar “frwsh paent llanw”, fel y'i gelwid, a oedd yn cynnwys handlen wedi'i gyda sbwng ar ei flaen sy'n cynnwys paent o wahanol liwiau. Dechreuodd y marciau o'r math hwn ddod yn boblogaidd gyda gwerthiant y Magic Marker (1953) gan Sidney Rosenthal, a oedd yn cynnwys tiwb gwydr o inc gyda phin ffelt. Erbyn 1958, roedd y defnydd o binau ffelt yn gyffredin ar gyfer amrywiaeth o ddibenion megis llythrennu, labelu, a chreu posteri. Yn ystod y flwyddyn 1962, cyflwynodd Yukio Horie o'r Tokyo Stationery Company (Pentel yn ddiweddarach) y pin blaen ffibr modern (sy'n wahanol i'r pin ffelt, sydd â phwynt mwy trwchus ar y cyfan).