Ofn: Gwahaniaeth rhwng fersiynau

[[Emosiwn]] neu deimlad cryf ac annymunol a achosir gan berygl y credir ei fod ar ddigwydd yw '''ofn'''. Mae'n un o'r emosiynau mwyaf gwaelodol yn y [[meddwl]] dynol. Ar lefel seicosomatig gellid ei ystyried yn fecanwaith amddiffyn mewn dyn, ac mewn anifeiliadanifeiliaid hefyd.

Mae ofn wedi chwarae rhan ganolog mewn sawl damcaniaeth [[athroniaeth|athronyddol]], o ddyddiau [[Plato]] ymlaen. Yn ei ''Glaucon'', mae Plato yn dadlau fod ofn canlyniadau ein gweithredoedd yn ein hatal rhag cyflawni drygioni ac felly'n yn beth da mewn [[cymdeithas]]. Ond mae [[Aristotlys]] yn dilyn trwydded arall gan ddadlau fod gormod o ofn mewn dyn a cymdeithaschymdeithas yn creu llyfdrallyfndra a gwaseidd-dra, tra fodbod diffyg ofn yn arwain at weithredoedd gorffwyll; dylai [[dewrder]] gael ei fesuro yn ôl y ffordd mae rhywun yn ymdopi ag ofn oherwydd nid yw osgoi ofn yn bosibl mewn bod rhesymol.

Mewn [[crefydd]], yn arbennig yn y crefyddau mawr [[undduwiaeth]]ol, mae "parchedig ofn" at [[Duw|Dduw]] yn elfen sylfaenol. Yn [[Llyfr Job]] a rhai llyfrau eraill yn y [[Beibl]], sonnir am [[Lefiathan]], yr anifail anhygoel o fawr a greuwydgrëwyd gan Dduw i greu ofn ar bobl, yn enwedig y balch; cyfeirir at Lefiathan fel duw meidrol.