Pigo-pocedi
Mae pigo-pocedi yn fath o ladrad sy'n cynnwys dwyn arian neu bethau gwerthfawr eraill o boced yr unigolyn neu ddioddefwr heb iddynt sylwi ar y lladrad ar y pryd. Gall gynnwys cryn ddeheurwydd a thrac am gamddireinio . Gelwir lleidr sy'n gweithio yn y modd hwn yn bigyn poced .
Fel galwedigaeth
golyguWeithiau mae pocedi pocedi a lladron eraill, yn enwedig y rhai sy'n gweithio mewn timau, yn tynnu sylw, fel gofyn cwestiwn neu daro i mewn i'r dioddefwr. Weithiau mae'r gwrthdyniadau hyn yn gofyn am slei mewn llaw, cyflymder, camddireinio a mathau eraill o sgiliau.[1][2]
Gellir dod o hyd i bigau poced mewn unrhyw le gorlawn ledled y byd. Fodd bynnag, nodwyd yn ddiweddar bod Barcelona a Rhufain yn lleoliadau arbennig o beryglus.[3][4][5]
Mae'n hysbys bod lladron yn gweithredu mewn ardaloedd traffig uchel hyd yn oed yn mynd ar drenau isffordd fel y gallant ddefnyddio gwrthdyniadau torfeydd a symudiadau stopio a mynd yn sydyn o'r trên i ddwyn oddi wrth eraill. Cyn gynted ag y bydd gan y lladron efo yr hyn maen nhw ei eisiau, maen nhw'n dod i ffwrdd yn yr arhosfan nesaf gan adael y dioddefwr yn methu â chyfrif pwy wnaeth ei ddwyn a phryd.
Erlyniad
golyguYng ngolwg y gyfraith, ystyriwyd bod pigo-pocedi yn drosedd gyfalaf o 1565 ymlaen:[6] Roedd hyn yn golygu ei bod yn bosibl ei chosbi trwy crogi.[7] Fodd bynnag, er mwyn i'r drosedd gael ei hystyried yn drosedd gyfalaf, roedd yn rhaid i'r eitem a gafodd ei dwyn fod yn werth mwy na 12 ceiniog, fel arall fe'i hystyriwyd yn fân ladrad, a olygai na fyddai'r lleidr yn cael ei grogi. Nododd deddf y 18g hefyd mai dim ond y lleidr y gellid ei erlyn - ni ellid dod o hyd i unrhyw gynorthwyydd neu dderbynnydd yr eitem a ddwynwyd yn euog o'r drosedd: "Roedd hyn yn golygu, pe bai dau berson yn cael eu ditio gyda'i gilydd, ac nad oedd prawf clir fel i ba un a wnaeth y weithred olaf o gymryd, ni ddylid ei gael yn euog ychwaith ".
Er bod pigwyr pocedi i fod i gael eu crogi am eu trosedd, anaml y digwyddodd y gosb hon: rhyddhawyd 61% o ferched a gyhuddwyd o bigo pocedi [7] ac yn aml llwyddodd y rhai na chawsant eu rhyddfarnu i ddianc o'r ddedfryd gyfalaf, gyda dim ond 6% o'r diffynyddion a gyhuddwyd o bigo poced rhwng 1780 a 1808 yn cael eu crogi.[6]
Cyfeiriadau
golygu- ↑ Heap, Simon (December 1997). "'Jaguda boys': pickpocketing in Ibadan, 1930–60". Urban History 24 (3): 324–343. JSTOR 44614007.
- ↑ Heap, Simon (January 2010). "'Their Days are Spent in Gambling and Loafing, Pimping for Prostitutes, and Picking Pockets': Male Juvenile Delinquents on Lagos Island, 1920s–1960s". Journal of Family History 35 (1): 48–70. doi:10.1177/0363199009348306. https://archive.org/details/sim_journal-of-family-history_2010-01_35_1/page/48.
- ↑ "Barcelona, pickpocket capital of the world". Daily Mail. 25 September 2009. Cyrchwyd 2019-09-18.
- ↑ "Italy - #1 for Pickpockets". WorldNomads.com. 11 March 2011. Archifwyd o'r gwreiddiol ar 2011-03-14.
- ↑ "TripAdvisor Points Out Top 10 Places Worldwide to Beware Pickpockets". TripAdvisor. 10 September 2009. Archifwyd o'r gwreiddiol ar 2021-03-29. Cyrchwyd 2019-09-18.
- ↑ 6.0 6.1 Palk, Deirdre (2006). "Pickpocketing". Gender, Crime and Judicial Discretion 1780–1830. Great Britain: The Boydell Press. tt. 67–88. ISBN 0-86193-282-X.
- ↑ 7.0 7.1 Hitchcock, Tim; Shoemaker, Robert (2010). Tales from the Hanging Court. Bloomsbury Academic. ISBN 978-0-340-91375-8.