Wicipedia

Ynysu cymdeithasol

Mae ynysu cymdeithasol yn gyflwr o ddiffyg cyswllt llwyr neu bron yn gyflawn rhwng unigolyn a chymdeithas . Mae'n wahanol i unigrwydd, sy'n adlewyrchu diffyg cyswllt dros dro ac anwirfoddol â bodau dynol eraill yn y byd. Gall ynysu cymdeithasol fod yn broblem i unigolion o unrhyw oedran, er y gall symptomau amrywio yn ôl grŵp oedran.

Ynysu cymdeithasol
Delwedd:Asylbewerber03.jpg, Bully - The Noun Project.svg
Enghraifft o'r canlynolffenomen gymdeithasol Edit this on Wikidata
Mathunigedd, ffactor risg, ymddygiad dynol Edit this on Wikidata
Tudalen Comin Ffeiliau perthnasol ar Gomin Wicimedia

Mae gan ynysu cymdeithasol nodweddion tebyg mewn achosion dros dro ac ar gyfer y rhai sydd â chylch ynysu gydol oes hanesyddol. Gall pob math o arwahanrwydd cymdeithasol gynnwys aros gartref am gyfnodau hir o amser, peidio â chyfathrebu â theulu, cydnabod neu ffrindiau, a/neu osgoi unrhyw gysylltiad â bodau dynol eraill yn fwriadol pan fydd y cyfleoedd hynny’n codi.

Effeithiau

golygu

Yn achos ynysu sy'n gysylltiedig â hwyliau, gall yr unigolyn ynysu yn ystod cyfnod o iselder i 'wyneb' yn unig pan fydd ei hwyliau'n gwella. Gall yr unigolyn geisio cyfiawnhau ei ymddygiad atgaseddol neu ynysu fel un pleserus neu gyfforddus. Gall fod sylweddoliad mewnol ar ran yr unigolyn bod rhywbeth o'i le ar eu hymatebion ynysu a all arwain at fwy o bryder.[1] Gall perthnasoedd fod yn anodd, oherwydd gall yr unigolyn ailgysylltu ag eraill yn ystod hwyliau iachach dim ond i ddychwelyd i gyflwr ynysig yn ystod hwyliau isel neu isel dilynol.

Mae ymchwil yn dangos bod arwahanrwydd cymdeithasol canfyddedig (PSI) yn ffactor risg ar gyfer “perfformiad gwybyddol cyffredinol gwaeth a gweithrediad gweithredol gwaeth, dirywiad gwybyddol cyflymach, gwybyddiaeth fwy negyddol ac iselhaol, mwy o sensitifrwydd i fygythiadau cymdeithasol, a chadarnhad hunan-amddiffynnol, a gall gyfrannu ato. rhagfarn mewn gwybyddiaeth gymdeithasol.” [2] Mae PSI hefyd yn cyfrannu at gyflymu'r broses heneiddio : Wilson et al. (2007) fod arwahanrwydd cymdeithasol canfyddedig, ar ôl rheoli maint rhwydwaith cymdeithasol ac amlder gweithgaredd cymdeithasol, yn rhagfynegi dirywiad gwybyddol a risg ar gyfer clefyd Alzheimer . [3] Ar ben hynny, mae rhyngweithio cymdeithasol unigolion sy'n teimlo'n ynysig yn gymdeithasol yn fwy negyddol ac yn llai boddhaol yn oddrychol. [4] Mae hyn yn cyfrannu at gylchred dieflig lle mae'r person yn mynd yn fwyfwy ynysig.

Yn yr astudiaeth gyntaf o gysylltedd swyddogaethol fMRI cyflwr gorffwys (FC) ar PSI, [5] darganfyddwyd bod PSI yn gysylltiedig â cynnydd gyflwr gorffwys FC rhwng sawl nod o'r rhwydwaith cingulo-operciwlaidd, rhwydwaith niwral sy'n gysylltiedig â bywiogrwydd tonig. Roedd PSI hefyd yn gysylltiedig â lleihad o gyflwr gorffwys FC rhwng y rhwydwaith cingulo-operciwlaidd a'r gyrus blaen uwchraddol cywir, sy'n awgrymu llai o reolaeth weithredol. Dengys Cacioppo a chydweithwyr (2009)[2] fod unigolion unig yn mynegi actifadu gwannach o'r striatum fentrol mewn ymateb i luniau dymunol o bobl yn hytrach nag wrthrychau, gan awgrymu llai o wobr i ysgogiadau cymdeithasol. Mynegodd unigolion unig hefyd fwy o actifadu'r cortecs gweledol mewn ymateb i ddarluniau annymunol o bobl (hy, mynegiant wyneb negyddol) nag o wrthrychau; unigolion nad ydynt yn unig yn dangos mwy o actifadu'r gyffordd temporoparietal dde a chwith (TPJ), rhanbarth sy'n gysylltiedig â theori meddwl . Dehonglodd yr awduron y canfyddiadau i gynrychioli bod unigolion unig yn rhoi mwy o sylw i ysgogiadau cymdeithasol negyddol, ond bod unigolion nad ydynt yn unig, i raddau mwy nag unigolion unig, yn mewnosod eu hunain i bersbectif pobl eraill. Ar ben hynny, mae Kanai et al. (2012) yn datganfod cydberthynas negyddol rhwng unigrwydd a dwysedd mater llwyd yn y swlcws tymhorol ôl chwith, maes sy'n ymwneud â chanfyddiad mudiant biolegol, meddwl, a chanfyddiad cymdeithasol.[6]

Mae triniaethau arbrofol o ynysu cymdeithasol mewn llygod mawr a llygod (ee magu ynysig) yn ddull cyffredin o egluro effeithiau ynysu ar anifeiliaid cymdeithasol yn gyffredinol. Mae ymchwilwyr wedi cynnig magu llygod mawr yn ynysig fel model etiolegol sydd yn ffordd ddilys o salwch meddwl dynol. [7] Yn wir, Darganfyddwyd bod arwahanrwydd cymdeithasol cronig mewn llygod mawr yn arwain at ymddygiadau tebyg i iselder, pryder a seicosis yn ogystal ag arwyddion o ddadreoleiddio awtonomig, niwroendocrin a metabolig. [8] [9] [10] Er enghraifft, dengys adolygiad systematig fod arwahanrwydd cymdeithasol mewn llygod mawr yn gysylltiedig â mynegiant cynyddol o BDNF yn yr hippocampus, sy'n gysylltiedig â mwy o symptomau tebyg i bryder. Mewn enghraifft arall, datgan astudiaeth fod arwahanrwydd cymdeithasol mewn llygod mawr yn gysylltiedig â cynnydd mewn fynegiant ffactor niwrotroffig sy'n deillio o'r ymennydd (BDNF) yn y cortecs rhagflaenol. Mae hyn yn arwain at ddadreoleiddio gweithgaredd niwral sy'n gysylltiedig â phryder, iselder ysbryd, a chamweithrediad cymdeithasol. [11]

Dangoswyd bod effeithiau triniaeth arbrofol o ynysu mewn rhywogaethau cymdeithasol yn debyg i effeithiau arwahanrwydd canfyddedig mewn bodau dynol, ac maent yn cynnwys: tôn cydymdeimladol tonig uwch ac actifadu hypothalamig-bitwidol-adrenal (HPA) a llai o reolaeth ymfflamychol, imiwnedd, lleihad o gwsg, a mynegiant genynnau sy'n rheoleiddio ymatebion glucocorticoid. [12] Fodd bynnag, mae'n anodd i ddallt mecanweithiau biolegol, niwrolegol a genetig sy'n sail i'r symptomau hyn yn fanwl ac yn dda.[13][14] and decreased dendritic length and dendritic spine density of pyramidal cells.[15][16]

Mewn rhagdybiaeth a gynigir gan Cacioppo a chydweithwyr, mae ynysu aelod o rywogaeth gymdeithasol yn cael effeithiau biolegol niweidiol. Mewn adolygiad yn 2009, nododd Cacioppo a Hawkley fod iechyd, bywyd ac etifeddiaeth enetig aelodau o rywogaethau cymdeithasol dan fygythiad pan fyddant yn cael eu hunain ar y perimedr cymdeithasol. [2] Er enghraifft, mae arwahanrwydd cymdeithasol yn lleihau hyd oes y pryf ffrwythau; yn hyrwyddo gordewdra a diabetes math 2 mewn llygod; [17] yn gwaethygu maint cnawdnychiant ac oedema ac yn lleihau cyfradd goroesi ôl-strôc yn dilyn strôc a achosir yn arbrofol mewn llygod; yn hyrwyddo actifadu'r ymateb sympatho-adrenomedullary i ataliad aciwt neu straen oerfel mewn llygod mawr; oedi effeithiau ymarfer ar niwrogenesis oedolion mewn llygod mawr; yn lleihau gweithgaredd maes agored, yn cynyddu crynodiadau cortisol gwaelodol, ac yn lleihau ymlediad lymffosyt i mitogenau mewn moch; cynyddu'r lefelau catecholamine wrinol 24 awr a thystiolaeth o straen ocsideiddiol ym mwa aortig cwningod; ac yn lleihau mynegiant genynnau sy'n rheoleiddio ymateb glucocorticoid yn y cortecs blaen .

Mae arwahanrwydd cymdeithasol yn achos posibl ac yn symptom o heriau emosiynol neu seicolegol. Fel achos, gall yr anallu canfyddedig i ryngweithio â'r byd ac eraill greu patrwm cynyddol o'r heriau hyn. Fel symptom, gall cyfnodau o ynysu fod yn gronig neu'n ysbeidiol, yn dibynnu ar unrhyw newidiadau cylchol mewn hwyliau, yn enwedig yn achos iselder clinigol.

  • aros adref am gyfnod amhenodol o amser oherwydd diffyg mynediad i sefyllfaoedd cymdeithasol yn hytrach nag awydd i fod ar eich pen eich hun;
  • peidio â chysylltu, a pheidio â chael eu cysylltu gan, unrhyw gydnabod, hyd yn oed yn ymylol; er enghraifft, peidio byth â chael eich galw gan unrhyw un dros y ffôn a pheidio byth â chael neb yn ymweld â'ch cartref;
  • diffyg perthnasoedd ystyrlon, estynedig, ac yn enwedig agosatrwydd agos ( emosiynol a chorfforol ). [18] 
  • Trais yn y cartref – mae’r cyflawnwr yn defnyddio arwahanrwydd cymdeithasol fel ffordd o reoli eu dioddefwr . [19]
  • Argyfwng teuluol - Mae'n digwydd yn bennaf pan fydd un aelod o deulu'n cyflawni gweithred niweidiol yn esgeulus. Er enghraifft, os yw rhiant yn cyflawni unrhyw gamau yn erbyn ewyllys eu plentyn, gallai'r plentyn wynebu sioc, a theimlo'n cael ei drechu yn y pen draw. Ar ben hynny, gallai'r symptomau bara i'r plentyn am gyfnod amhenodol o amser, gyda mwy o symptomau yn dod i'r wyneb gyda threigl amser.
  • Iechyd ac anableddau – Gall pobl deimlo cywilydd oherwydd eu hanableddau neu broblemau iechyd, fel eu bod yn dueddol o ynysu eu hunain er mwyn osgoi rhyngweithio cymdeithasol rhag ofn y byddent yn cael eu barnu neu eu gwarth. Mae hyn yn gyffredin mewn pobl ag awtistiaeth ac anhwylderau hysbys eraill. Weithiau, yn hytrach nag embaras, gall yr anabledd ei hun a diffyg rhwydwaith cymorth person fod yn achos ynysu cymdeithasol. [20]
  • Colli priod - Os yw priod wedi gwahanu, ysgaru, neu farw yn ddiweddar, gall y person arall deimlo'n unig ac yn isel.
  • Byw ar eich pen eich hun - Canfu astudiaeth yn 2015 gan y Ganolfan Genedlaethol ar gyfer Ymchwil i Deuluoedd a Phriodasau fod 13 y cant o oedolion yn yr Unol Daleithiau yn byw ar eu pen eu hunain, i fyny o 12 y cant yn 1990. Nid yw cyfradd byw ar eu pen eu hunain ar gyfer pobl o dan 45 oed wedi newid, ond mae'r gyfradd ar gyfer Americanwyr 45 - 65 oed wedi cynyddu dros y 25 mlynedd diwethaf. Mae pobl dros 65 oed yn byw ar eu pen eu hunain yn llai aml. [21]
  • Diweithdra – Gall hyn ddechrau os bydd rhywun yn cael ei ddiswyddo, ei ddiswyddo, neu ei ryddhau o swydd neu weithle, neu’n gadael un o’u cytundebau eu hunain. Os yw'r person yn cael trafferth neu'n methu dod o hyd i swydd newydd am gyfnod hir o amser (hy misoedd neu flynyddoedd) gall yr ymdeimlad o unigedd waethygu. Gwelwyd bod arwahanrwydd cymdeithasol oherwydd diweithdra yn effeithio'n arbennig ar ddynion . [22]
  • Heneiddio - Unwaith y bydd person yn cyrraedd oedran lle mae problemau fel namau gwybyddol ac anableddau yn codi, nid yw'n gallu mynd allan a chymdeithasu.
  • Colli clyw – gall colli clyw achosi nam cyfathrebu, a all arwain at ynysu cymdeithasol yn enwedig mewn oedolion hŷn. [23]
  • Problemau cludiant - Os nad oes gan y person gludiant i fynychu cynulliadau neu i fynd allan o'r tŷ, nid oes ganddo ddewis ond aros adref trwy'r dydd, a all arwain at y teimladau hynny o iselder. [24]
  • Trallod cymdeithasol - Awydd i osgoi'r anghysur, y peryglon a'r cyfrifoldebau sy'n deillio o fod ymhlith pobl. Gall hyn ddigwydd os yw pobl eraill weithiau, neu'n aml, yn anghwrtais, yn elyniaethus, yn feirniadol neu'n feirniadol, yn amrwd, neu fel arall yn annymunol. Byddai'n well gan y person fod ar ei ben ei hun er mwyn osgoi'r trafferthion a'r caledi o ddelio â phobl.  Gall bod yn rhan o grŵp allanol a chategoreiddio cymdeithasol hefyd chwarae rhan mewn creu amgylchiadau andwyol y gall yr unigolyn geisio eu hosgoi yn dibynnu ar bolisïau ac agweddau'r gymdeithas. [25]
  • Colli rhai digwyddiadau – Mae digwyddiadau arbennig yn llawn traddodiad ac yn creu atgofion. Ond os na allai person fynychu digwyddiad arbennig, fel cynulliad cymdeithasol, dawns, neu unrhyw fath o wibdaith o ddigwyddiad, mae symptomau ynysu ar gynnydd, a allai bara am gyfnod amhenodol o amser. Hyd yn oed pe bai person arall yn cyflawni camau esgeulus i atal un person rhag mynychu’r digwyddiad, gallai hyn arwain ar unwaith at ynysu, ynghyd â symptomau lluosog eraill, gan gynnwys sioc nerfol, a allai achosi i’r dioddefwr gadw ei hun yn ddiarffordd o unrhyw fath o weithgaredd yn y dyfodol i osgoi unrhyw ddifrod pellach.

Ynysu cymdeithasol mewn cnofilod

golygu

Mae triniaethau arbrofol o ynysu cymdeithasol mewn llygod mawr a llygod (e.e. magu ynysig) yn ddull cyffredin o egluro effeithiau ynysu ar anifeiliaid cymdeithasol. Mae ymchwilwyr wedi cynnig magu llygod mawr yn ynysig fel model etiolegol ddilys o salwch meddwl dynol.[9] Yn wir, canfuwyd bod arwahanrwydd cymdeithasol cronig mewn llygod mawr yn arwain at ymddygiadau tebyg i iselder, pryder a seicosis yn ogystal ag arwyddion o ddadreoleiddio awtonomig, niwroendocrin a metabolig.[10] [11] [12] Er enghraifft, darganfyddwyd adolygiad systematig fod arwahanrwydd cymdeithasol ymhlith llygod mawr yn gysylltiedig â mynegiant cynyddol o BDNF yn yr hippocampus, sy'n gysylltiedig â mwy o symptomau tebyg i bryder. Mewn enghraifft arall, canfu astudiaeth fod arwahanrwydd cymdeithasol mewn llygod mawr yn gysylltiedig â mwy o fynegiant ffactor niwrotroffig sy'n deillio o'r ymennydd (BDNF) yn y cortecs rhagflaenol. Mae hyn yn arwain at ddadreoleiddio gweithgaredd niwral sy'n gysylltiedig â phryder, iselder ysbryd, a chamweithrediad cymdeithasol.[13]

Dangoswyd bod effeithiau triniaeth arbrofol o ynysu mewn rhywogaethau cymdeithasol annynol yn ymdebygu i effeithiau arwahanrwydd canfyddedig mewn bodau dynol, ac maent yn cynnwys: tôn cydymdeimladol tonig uwch ac actifadu hypothalamig-bitwidol-adrenal (HPA) a llai o reolaeth ymfflamychol, imiwnedd, salubrwydd cwsg , a mynegiant genynnau sy'n rheoleiddio ymatebion glucocorticoid.[14] Fodd bynnag, ni ddellir y mecanweithiau biolegol, niwrolegol a genetig sy'n sail i'r symptomau hyn yn dda.

Mewn rhywogaethau anifeiliaid cymdeithasol yn gyffredinol

golygu

Mewn rhagdybiaeth a gynigir gan Cacioppo a chydweithwyr, mae ynysu aelod o rywogaeth gymdeithasol yn cael effeithiau biolegol niweidiol. Mewn adolygiad yn 2009, nododd Cacioppo a Hawkley fod iechyd, bywyd ac etifeddiaeth enetig aelodau o rywogaethau cymdeithasol dan fygythiad pan fyddant yn cael eu hunain ar y perimedr cymdeithasol. [3] Er enghraifft, mae arwahanrwydd cymdeithasol yn lleihau hyd oes y pryf ffrwythau; oherwydd gordewdra a diabetes math 2 mewn llygod; actifadu'r ymateb sympatho-adrenomedullary i ataliad acíwt neu straen oerfel mewn llygod mawr; oedi effeithiau ymarfer ar niwrogenesis oedolion mewn llygod mawr; yn lleihau gweithgareddau maes agored, yn cynyddu crynodiadau cortisol gwaelodol, ac yn lleihau ymlediad lymffosyt i mitogenau mewn moch; Cynnydd catecholamine wrinol 24 awr a thystiolaeth o straen ocsideiddiol ym mwa aortig cwningod; ac yn lleihau mynegiant genynnau sy'n rheoleiddio ymateb glucocorticoid yn y cortecs blaen.[26]

Cefndir

golygu

Mae arwahanrwydd cymdeithasol yn achos posibl ac yn symptom o heriau emosiynol neu seicolegol. Fel achos, gall yr anallu canfyddedig i ryngweithio â'r byd ac eraill greu patrwm cynyddol o'r heriau hyn. Fel symptom, gall cyfnodau o ynysu fod yn gronig neu'n ysbeidiol, yn dibynnu ar unrhyw newidiadau cylchol mewn hwyliau, yn enwedig yn achos iselder clinigol.

Bob dydd gall agweddau ar y math hwn o arwahanrwydd cymdeithasol dwfn olygu:

  • Aros adref am gyfnod amhenodol o amser oherwydd diffyg mynediad i sefyllfaoedd cymdeithasol yn hytrach nag awydd i fod ar eich pen eich hun;
  • Peidio â chysylltu, a pheidio â chael eu cysylltu gan, unrhyw gydnabod, hyd yn oed yn ymylol; er enghraifft, peidio byth â chael eich galw gan unrhyw un dros y ffôn a pheidio byth â chael neb yn ymweld â'ch cartref;
  • Diffyg perthnasoedd ystyrlon, estynedig, ac yn enwedig agosatrwydd agos ( emosiynol a chorfforol ). [26] 

Ffactorau sy'n cyfrannu

golygu

Mae'r ffactorau risg canlynol yn cyfrannu at resymau pam mae unigolion yn ymbellhau oddi wrth gymdeithas. [27] [28]

  • Trais yn y cartref – mae’r cyflawnwr yn defnyddio arwahanrwydd cymdeithasol fel ffordd o reoli eu dioddefwr . [29]
  • Argyfwng teuluol - Mae'n digwydd yn bennaf pan fydd un aelod o deulu'n cyflawni gweithred niweidiol yn esgeulus. Er enghraifft, os yw rhiant yn cyflawni unrhyw gamau yn erbyn ewyllys eu plentyn, gallai'r plentyn wynebu sioc, a theimlo'n cael ei drechu yn y pen draw. Ar ben hynny, gallai'r symptomau bara i'r plentyn am gyfnod amhenodol o amser, gyda mwy o symptomau yn dod i'r wyneb gyda threigl amser.
  • Iechyd ac anableddau – Gall pobl deimlo cywilydd oherwydd eu hanableddau neu broblemau iechyd, fel eu bod yn dueddol o ynysu eu hunain er mwyn osgoi rhyngweithio cymdeithasol rhag ofn y byddent yn cael eu barnu neu eu gwarth. Mae hyn yn gyffredin mewn pobl ag awtistiaeth ac anhwylderau hysbys eraill. Weithiau, yn hytrach nag embaras, gall yr anabledd ei hun a diffyg rhwydwaith cymorth person fod yn achos ynysu cymdeithasol. [30]
  • Colli priod - Os yw priod wedi gwahanu, ysgaru, neu farw yn ddiweddar, gall y person arall deimlo'n unig ac yn isel.
  • Byw ar eich pen eich hun - Canfu astudiaeth yn 2015 gan y Ganolfan Genedlaethol ar gyfer Ymchwil i Deuluoedd a Phriodasau fod 13 y cant o oedolion yn yr Unol Daleithiau yn byw ar eu pen eu hunain, i fyny o 12 y cant yn 1990. Nid yw cyfradd byw ar eu pen eu hunain ar gyfer pobl o dan 45 oed wedi newid, ond mae'r gyfradd ar gyfer Americanwyr 45 - 65 oed wedi cynyddu dros y 25 mlynedd diwethaf. Mae pobl dros 65 oed yn byw ar eu pen eu hunain yn llai aml. [31]
  • Diweithdra – Gall hyn ddechrau os bydd rhywun yn cael ei ddiswyddo, ei ddiswyddo, neu ei ryddhau o swydd neu weithle, neu’n gadael un o’u cytundebau eu hunain. Os yw'r person yn cael trafferth neu'n methu dod o hyd i swydd newydd am gyfnod hir o amser (hy misoedd neu flynyddoedd) gall yr ymdeimlad o unigedd waethygu. Gwelwyd bod arwahanrwydd cymdeithasol oherwydd diweithdra yn effeithio'n arbennig ar ddynion . [32]
  • Heneiddio - Unwaith y bydd person yn cyrraedd oedran lle mae problemau fel namau gwybyddol ac anableddau yn codi, nid yw'n gallu mynd allan a chymdeithasu.
  • Colli clyw – gall colli clyw achosi nam cyfathrebu, a all arwain at ynysu cymdeithasol yn enwedig mewn oedolion hŷn. [23]
  • Problemau cludiant - Os nad oes gan y person gludiant i fynychu cynulliadau neu i fynd allan o'r tŷ, nid oes ganddo ddewis ond aros adref trwy'r dydd, a all arwain at y teimladau hynny o iselder. [33]
  • Trallod cymdeithasol - Awydd i osgoi'r anghysur, y peryglon a'r cyfrifoldebau sy'n deillio o fod ymhlith pobl. Gall hyn ddigwydd os yw pobl eraill weithiau, neu'n aml, yn anghwrtais, yn elyniaethus, yn feirniadol neu'n feirniadol, yn amrwd, neu fel arall yn annymunol. Byddai'n well gan y person fod ar ei ben ei hun er mwyn osgoi'r trafferthion a'r caledi o ddelio â phobl.  Gall bod yn rhan o grŵp allanol a chategoreiddio cymdeithasol hefyd chwarae rhan mewn creu amgylchiadau andwyol y gall yr unigolyn geisio eu hosgoi yn dibynnu ar bolisïau ac agweddau'r gymdeithas. [34]
  • Colli rhai digwyddiadau – Mae digwyddiadau arbennig yn llawn traddodiad ac yn creu atgofion. Ond os na allai person fynychu digwyddiad arbennig, fel cynulliad cymdeithasol, dawns, neu unrhyw fath o wibdaith o ddigwyddiad, mae symptomau ynysu ar gynnydd, a allai bara am gyfnod amhenodol o amser. Hyd yn oed pe bai person arall yn cyflawni camau esgeulus i atal un person rhag mynychu’r digwyddiad, gallai hyn arwain ar unwaith at ynysu, ynghyd â symptomau lluosog eraill, gan gynnwys sioc nerfol, a allai achosi i’r dioddefwr gadw ei hun yn ddiarffordd o unrhyw fath o weithgaredd yn y dyfodol i osgoi unrhyw ddifrod pellach.

Arwahanrwydd ymhlith yr henoed

golygu

Mae ynysu cymdeithasol yn effeithio ar tua 24% o oedolion hŷn yn yr Unol Daleithiau, tua 9 miliwn o bobl . Mae gan yr henoed set unigryw o ddynameg ynysu sy'n aml yn parhau â'i gilydd ac sy'n gallu gyrru'r unigolyn i ynysu'n ddyfnach.Gall cynyddu gwan a sensitifrwydd, dirywiad posibl mewn iechyd cyffredinol, perthnasau neu blant absennol neu heb eu datrys, anawsterau economaidd i gyd ychwanegu at y teimlad o unigrwydd.Ymhlith yr henoed, gall bod yn blentyn fod yn achos ar gyfer unigedd cymdeithasol. P'un a yw eu plentyn wedi marw neu os nad oedd ganddynt blant o gwbl, gall yr unigrwydd sy'n deillio o beidio â chael plentyn achosi unigedd cymdeithasol.Gall ymddeoliad, diwedd sydyn perthnasoedd gwaith dyddiol, marwolaeth ffrindiau agos neu briod hefyd gyfrannu at unigedd cymdeithasol.Yn yr Unol Daleithiau, Canada, a'r Deyrnas Unedig, mae sector sylweddol o'r henoed sydd yn eu 80au a'u 90au yn cael eu roi i gartrefi nyrsio os ydynt yn dangos arwyddion difrifol o unigedd cymdeithasol. Nid yw cymdeithasau eraill fel llawer yn Ne Ewrop, Dwyrain Ewrop, Dwyrain Asia, a hefyd y Caribî a De America, fel arfer yn rhannu'r duedd tuag at dderbyn i gartrefi nyrsio, gan ffafrio yn hytrach i gael plant a theulu estynedig o rieni oedrannus yn gofalu am y rhieni oedrannus hynny tan eu marwolaethau. Ar y llaw arall, nododd adroddiad gan Ystadegau Norwy yn 2016 fod gan fwy na 30 y cant o'r swyddi uwch dros 66 oed hefo ddau neu lai o bobl i ddibynnu arnynt pe bai problemau personol yn codi. Hyd yn oed yn dal i fod, mae bron i hanner yr holl aelodau o uwch gymunedau mewn perygl mawr o gael eu hynysu'n gymdeithasol, mae hyn yn arbennig o gyffredin gyda swyddi uwch o addysg is ac o fewn y dosbarth economaidd is ac yn dwysáu gyda llai o opsiynau cymdeithasu ar gael i'r unigolion dosbarth is hyn.Gwelwyd cynnydd hefyd mewn symudiad ffisegol ymhlith aelodau'r cymunedau hyn.

Mae ynysu cymdeithasol ymhlith oedolion hŷn wedi'i gysylltu â chynnydd mewn afiachusrwydd clefydau, risg uwch o ddementia, a gostyngiad mewn symudedd corfforol ynghyd â chynnydd mewn pryderon iechyd cyffredinol. Mae tystiolaeth o ddirywiad gwybyddol cynyddol wedi bod yn gysylltiedig â chynnydd mewn unigedd cymdeithasol mewn menywod oedrannus isel. .

Awgrymwyd defnyddio galwadau cyfathrebu fideo/fideo fel ymyriad posibl i wella unigedd cymdeithasol mewn swyddi uwch. Fodd bynnag, nid yw ei effeithiolrwydd yn hysbys.

Colli clyw ac ynysu

golygu

Un ffactor sy'n cyfrannu at arwahanrwydd cymdeithasol ymhlith unigolion oedrannus yw colled clyw sy'n gysylltiedig ag oedran.[35] Mae'r risg o golli clyw yn cynyddu gydag oedran oherwydd natur anadfywiadol y celloedd blew yn y glust sy'n gyfrifol am y clyw.[56] Wrth i oedran gynyddu, bydd y celloedd blew hyn yn parhau i gael eu niweidio'n ddiwrthdro gan achosi colled clyw.[56] Mae colli clyw, yn enwedig mewn oedolion hŷn, yn gysylltiedig â'r anallu i gyfathrebu'n effeithiol, a all arwain at ynysu cymdeithasol.[35] Gall colli clyw hefyd ei gwneud hi'n anodd cynnal perthnasoedd rhyngbersonol, a gall arwain at ynysu cymdeithasol.[57] Mae cysylltiadau hefyd wedi dangos rhwng colli clyw ac unigrwydd . Dangosodd un astudiaeth yn yr Iseldiroedd gynydd o saith y cant yn yr siawns o ddatblygu unigrwydd ar gyfer pob un gostyngiad desibel yng nghanfyddiad sain oedolion o dan 70 oed.[58]

Ynysu ac iechyd a marwoldeb

golygu

Mae arwahanrwydd cymdeithasol ac unigrwydd ymhlith oedolion hŷn yn gysylltiedig â risg uwch o iechyd meddwl a chorfforol gwael a mwy o farwolaethau. [35] [36] Mae risg uwch o farwolaethau cynnar mewn unigolion sy’n profi arwahanrwydd cymdeithasol o gymharu â’r rhai nad ydynt wedi’u hynysu’n gymdeithasol. [37] Mae astudiaethau wedi canfod bod arwahanrwydd cymdeithasol yn gysylltiedig â risg uwch mewn cyflyrau iechyd corfforol gan gynnwys pwysedd gwaed uchel, colesterol uchel, hormonau straen uchel, a systemau imiwnedd gwan. [38] Mae ymchwil hefyd yn awgrymu bod arwahanrwydd cymdeithasol a marwolaethau ymhlith yr henoed yn rhannu cysylltiad cyffredin â llid cronig gyda rhai gwahaniaethau rhwng dynion a merched. [39] Canfuwyd hefyd bod arwahanrwydd cymdeithasol yn gysylltiedig ag iechyd meddwl gwael gan gynnwys risg uwch o iselder, dirywiad gwybyddol, pryder, a defnyddio sylweddau. [35] Mae arwahanrwydd cymdeithasol ymhlith unigolion oedrannus hefyd yn gysylltiedig â risg uwch o ddementia . [37]

Arwahanrwydd ymhlith plant a phobl ifanc

golygu

Darllen Pellach

golygu
  1. ↑ "How Social Isolation Is Killing Us". The New York Times (yn Saesneg). 22 Rhagfyr 2016. Cyrchwyd 26 Ionawr 2017.
  2. ↑ 2.0 2.1 2.2 "Perceived social isolation and cognition". Trends in Cognitive Sciences 13 (10): 447–54. Hydref 2009. doi:10.1016/j.tics.2009.06.005. PMC 2752489. PMID 19726219. http://www.pubmedcentral.nih.gov/articlerender.fcgi?tool=pmcentrez&artid=2752489.
  3. ↑ "Loneliness and risk of Alzheimer disease". Archives of General Psychiatry 64 (2): 234–40. February 2007. doi:10.1001/archpsyc.64.2.234. PMID 17283291.
  4. ↑ "Multilevel modeling of social interactions and mood in lonely and socially connected individuals". Oxford handbook of methods in positive psychology. Oxford: Oxford University Press. 2007. tt. 559–575. ISBN 978-0-19-517218-8. OCLC 61178188.
  5. ↑ "Perceived social isolation is associated with altered functional connectivity in neural networks associated with tonic alertness and executive control". NeuroImage 145 (Pt A): 58–73. January 2017. doi:10.1016/j.neuroimage.2016.09.050. PMID 27664824.
  6. ↑ "Brain structure links loneliness to social perception" (yn en). Current Biology 22 (20): 1975–9. Hydref 2012. doi:10.1016/j.cub.2012.08.045. PMC 3510434. PMID 23041193. http://www.pubmedcentral.nih.gov/articlerender.fcgi?tool=pmcentrez&artid=3510434.
  7. ↑ Czéh, Boldizsár; Fuchs, Eberhard; Wiborg, Ove; Simon, Mária (2016). "Animal models of major depression and their clinical implications". Progress in Neuro-Psychopharmacology and Biological Psychiatry (Elsevier BV) 64: 293–310. doi:10.1016/j.pnpbp.2015.04.004. ISSN 0278-5846.
  8. ↑ Cacioppo, Stephanie; Grippo, Angela J.; London, Sarah; Goossens, Luc; Cacioppo, John T. (2015). "Loneliness". Perspectives on Psychological Science (SAGE Publications) 10 (2): 238–249. doi:10.1177/1745691615570616. ISSN 1745-6916.
  9. ↑ Fone, Kevin C.F.; Porkess, M. Veronica (2008). "Behavioural and neurochemical effects of post-weaning social isolation in rodents—Relevance to developmental neuropsychiatric disorders". Neuroscience & Biobehavioral Reviews (Elsevier BV) 32 (6): 1087–1102. doi:10.1016/j.neubiorev.2008.03.003. ISSN 0149-7634.
  10. ↑ Karelina, Kate; DeVries, A. Courtney (2011). "Modeling Social Influences on Human Health". Psychosomatic Medicine (Ovid Technologies (Wolters Kluwer Health)) 73 (1): 67–74. doi:10.1097/psy.0b013e3182002116. ISSN 0033-3174. https://archive.org/details/sim_psychosomatic-medicine_2011-01_73_1/page/67.
  11. ↑ "Adolescent social isolation influences cognitive function in adult rats". Neural Regeneration Research 8 (11): 1025–30. April 2013. doi:10.3969/j.issn.1673-5374.2013.11.008. PMC 4145882. PMID 25206396. http://www.pubmedcentral.nih.gov/articlerender.fcgi?tool=pmcentrez&artid=4145882.
  12. ↑ Cacioppo, John T.; Hawkley, Louise C.; Norman, Greg J.; Berntson, Gary G. (8 June 2011). "Social isolation". Annals of the New York Academy of Sciences (Wiley) 1231 (1): 17–22. doi:10.1111/j.1749-6632.2011.06028.x. ISSN 0077-8923. PMC 3166409. PMID 21651565. http://www.pubmedcentral.nih.gov/articlerender.fcgi?tool=pmcentrez&artid=3166409.
  13. ↑ Bianchi, M.; Fone, K. F. C.; Azmi, N.; Heidbreder, C. A.; Hagan, J. J.; Marsden, C. A. (2006). "Isolation rearing induces recognition memory deficits accompanied by cytoskeletal alterations in rat hippocampus". European Journal of Neuroscience (Wiley) 24 (10): 2894–2902. doi:10.1111/j.1460-9568.2006.05170.x. ISSN 0953-816X.
  14. ↑ Varty, G (1999). "M100907, a Serotonin 5-HT2A Receptor Antagonist and Putative Antipsychotic, Blocks Dizocilpine-Induced Prepulse Inhibition Deficits in Sprague–Dawley and Wistar Rats". Neuropsychopharmacology (Springer Science and Business Media LLC) 20 (4): 311–321. doi:10.1016/s0893-133x(98)00072-4. ISSN 0893-133X. PMID 10088132.
  15. ↑ Silva-Gómez, Adriana B.; Rojas, Darı&#x;o; Juárez, Ismael; Flores, Gonzalo (2003). "Decreased dendritic spine density on prefrontal cortical and hippocampal pyramidal neurons in postweaning social isolation rats". Brain Research (Elsevier BV) 983 (1-2): 128–136. doi:10.1016/s0006-8993(03)03042-7. ISSN 0006-8993. PMID 12914973.
  16. ↑ Vaillant, Andrew R.; Zanassi, Patrizia; Walsh, Gregory S.; Aumont, Anne; Alonso, Angel; Miller, Freda D. (2002). "Signaling Mechanisms Underlying Reversible, Activity-Dependent Dendrite Formation". Neuron (Elsevier BV) 34 (6): 985–998. doi:10.1016/s0896-6273(02)00717-1. ISSN 0896-6273.
  17. ↑ "Social isolation affects the development of obesity and type 2 diabetes in mice". Endocrinology 148 (10): 4658–66. October 2007. doi:10.1210/en.2007-0296. PMID 17640995.
  18. ↑ "Social isolation, loneliness and their relationships with depressive symptoms: A population-based study". PLOS ONE 12 (8): e0182145. 23 August 2017. Bibcode 2017PLoSO..1282145G. doi:10.1371/journal.pone.0182145. PMC 5568112. PMID 28832594. http://www.pubmedcentral.nih.gov/articlerender.fcgi?tool=pmcentrez&artid=5568112.
  19. ↑ For survivors, Domestic Violence Resource Centre Victoria, http://www.dvrcv.org.au/help-advice/are-you-happy
  20. ↑ "A review of social participation interventions for people with mental health problems". Social Psychiatry and Psychiatric Epidemiology 52 (4): 369–380. April 2017. doi:10.1007/s00127-017-1372-2. PMC 5380688. PMID 28286914. http://www.pubmedcentral.nih.gov/articlerender.fcgi?tool=pmcentrez&artid=5380688.
  21. ↑ "Americans Face a Rising Risk of Dying Alone". Bloomberg News. 2017-10-09. Cyrchwyd 2017-10-10.
  22. ↑ Social isolation a key risk factor for suicide among Australian men – study. The Guardian. Author - Melissa Davey. Published 25 June 2015. Retrieved 17 June 2019.
  23. ↑ 23.0 23.1 "Hearing loss and cognitive decline in older adults". JAMA Internal Medicine 173 (4): 293–9. February 2013. doi:10.1001/jamainternmed.2013.1868. PMC 3869227. PMID 23337978. http://www.pubmedcentral.nih.gov/articlerender.fcgi?tool=pmcentrez&artid=3869227.
  24. ↑ "Why Is Social Isolation Among Older Adults Associated with Depressive Symptoms? The Mediating Role of Out-of-Home Physical Activity". International Journal of Behavioral Medicine 25 (6): 649–657. December 2018. doi:10.1007/s12529-018-9752-x. PMID 30350258.
  25. ↑ "Effect of outgroup social categorization by host-country nationals on expatriate premature return intention and buffering effect of mentoring". Journal of International Management 27 (2): 100855. June 2021. doi:10.1016/j.intman.2021.100855.
  26. ↑ "Social isolation, loneliness and their relationships with depressive symptoms: A population-based study". PLOS ONE 12 (8): e0182145. 23 August 2017. Bibcode 2017PLoSO..1282145G. doi:10.1371/journal.pone.0182145. PMC 5568112. PMID 28832594. http://www.pubmedcentral.nih.gov/articlerender.fcgi?tool=pmcentrez&artid=5568112.
  27. ↑ "Social isolation and health, with an emphasis on underlying mechanisms". Perspectives in Biology and Medicine 46 (3 Suppl): S39-52. 2003. doi:10.1353/pbm.2003.0049. PMID 14563073.
  28. ↑ "Social Isolation Among Older Adults in Long-Term Care: A Scoping Review". Journal of Aging and Health 33 (7–8): 618–632. August 2021. doi:10.1177/08982643211004174. PMC 8236667. PMID 33779366. http://www.pubmedcentral.nih.gov/articlerender.fcgi?tool=pmcentrez&artid=8236667.
  29. ↑ For survivors, Domestic Violence Resource Centre Victoria, http://www.dvrcv.org.au/help-advice/are-you-happy
  30. ↑ "A review of social participation interventions for people with mental health problems". Social Psychiatry and Psychiatric Epidemiology 52 (4): 369–380. April 2017. doi:10.1007/s00127-017-1372-2. PMC 5380688. PMID 28286914. http://www.pubmedcentral.nih.gov/articlerender.fcgi?tool=pmcentrez&artid=5380688.
  31. ↑ "Americans Face a Rising Risk of Dying Alone". Bloomberg News. 2017-10-09. Cyrchwyd 2017-10-10.
  32. ↑ Social isolation a key risk factor for suicide among Australian men – study. The Guardian. Author - Melissa Davey. Published 25 June 2015. Retrieved 17 June 2019.
  33. ↑ "Why Is Social Isolation Among Older Adults Associated with Depressive Symptoms? The Mediating Role of Out-of-Home Physical Activity". International Journal of Behavioral Medicine 25 (6): 649–657. December 2018. doi:10.1007/s12529-018-9752-x. PMID 30350258.
  34. ↑ "Effect of outgroup social categorization by host-country nationals on expatriate premature return intention and buffering effect of mentoring". Journal of International Management 27 (2): 100855. June 2021. doi:10.1016/j.intman.2021.100855.
  35. ↑ 35.0 35.1 "Social isolation, loneliness and health in old age: a scoping review". Health & Social Care in the Community 25 (3): 799–812. May 2017. doi:10.1111/hsc.12311. PMID 26712585.
  36. ↑ "Impact of Social Isolation on Physical Functioning Among Older Adults: A 9-Year Longitudinal Study of a U.S.-Representative Sample". American Journal of Preventive Medicine 61 (2): 158–164. April 2021. doi:10.1016/j.amepre.2021.02.003. PMID 33849775.
  37. ↑ 37.0 37.1 "Hearing loss as a risk factor for dementia: A systematic review". Laryngoscope Investigative Otolaryngology 2 (2): 69–79. April 2017. doi:10.1002/lio2.65. PMC 5527366. PMID 28894825. http://www.pubmedcentral.nih.gov/articlerender.fcgi?tool=pmcentrez&artid=5527366.
  38. ↑ "Social isolation: a predictor of mortality comparable to traditional clinical risk factors". American Journal of Public Health 103 (11): 2056–62. November 2013. doi:10.2105/AJPH.2013.301261. PMC 3871270. PMID 24028260. http://www.pubmedcentral.nih.gov/articlerender.fcgi?tool=pmcentrez&artid=3871270.
  39. ↑ "Social isolation and adult mortality: the role of chronic inflammation and sex differences". Journal of Health and Social Behavior 54 (2): 183–203. June 2013. doi:10.1177/0022146513485244. PMC 3998519. PMID 23653312. http://www.pubmedcentral.nih.gov/articlerender.fcgi?tool=pmcentrez&artid=3998519.

Dolenni Ychwanegol

golygu

https://meddwl.org/

Wedi dod o "https://cy.wikipedia.org/w/index.php?title=Ynysu_cymdeithasol&oldid=11647542"