Mae'r Tri Merthyr ar Ddeg o Arad (Hwngareg: aradi vértanúk) yn cyfeirio at dri ar ddeg o gadfridogion Hwngari a ddienyddiwyd gan Ymerodraeth Awstria ar 6 Hydref 1849 yn ninas Arad ar ôl Chwyldro Hwngari (1848–1849). Roedd y ddinas ar y pryd yn rhan o Deyrnas Hwngari (bellach yn Rwmania). Gorchmynnwyd y dienyddiad gan y cadfridog Awstriaidd Julius Jacob von Haynau.

13 Merthyr Arad
llun o'r gwrthryfelwyr gan Miklós Barabás
Enghraifft o'r canlynolgrŵp o bobl, gwrthryfelwr/wyr Edit this on Wikidata
Yn cynnwysLajos Aulich, János Damjanich, Arisztid Dessewffy, Ernő Kiss, Károly Knezić, György Lahner, Károly Leiningen-Westerburg, Vilmos Lázár, József Nagysándor, Ernő Poeltenberg, József Schweidel, Ignác Török, Károly Vécsey Edit this on Wikidata
Enw brodorolAradi vértanúk Edit this on Wikidata
Tudalen Comin Ffeiliau perthnasol ar Gomin Wicimedia

Cefndir

golygu

Mewn araith hanesyddol ar 3 Mawrth 1848, yn fuan ar ôl i newyddion am y chwyldro ym Mharis gyrraedd, mynnodd Lajos Kossuth lywodraeth seneddol i Hwngari a llywodraeth gyfansoddiadol ar gyfer gweddill Awstria. Dechreuodd y Chwyldro ar 15 Mawrth 1848, ac ar ôl rhwystrau milwrol yn y gaeaf ac ymgyrch lwyddiannus yn y gwanwyn, datganodd Kossuth annibyniaeth ar 19 Ebrill 1849. Erbyn Mai 1849, roedd yr Hwngariaid yn rheoli'r holl wlad heblaw Buda, a enillwyd ar ôl gwarchae gwaedlyd o dair wythnos. Ond pylodd y gobaith am lwyddiant, fodd bynnag, oherwydd ymyrraeth Rwsia.

Ar ôl i bob apêl i wladwriaethau Ewropeaidd eraill fethu, ildiodd Kossuth ei swydd ar 11 Awst 1849, a hynny i Artúr Görgei, a oedd yn ei farn ef yr unig gadfridog a allai achub y genedl. Ar 13 Awst 1849, arwyddodd Görgei ei fod yn ildio, yn Világos (Șiria, Rwmania bellach) i'r Rwsiaid, a throsglwyddodd y fyddin i'r Awstriaid. Ar gais y Rwsiaid, arbedwyd Görgei. Ond dialodd yr Awstriaid ar swyddogion eraill byddin Hwngari.

Dienyddio drwy saethu

golygu

Dienyddiwyd yr un-deg-tri cadfridog o Hwngari trwy eu crogi yn Arad ar 6 Hydref 1849, ac eithrio Arisztid Dessewffy a dau arall, oherwydd eu cyfeillgarwch â Thywysog Lwcsembwrg. Ystyriwyd crogi yn ffordd cywilyddus o gosbi, felly cawsant eu saethu gan griw o 12 milwr. Ar yr un diwrnod, dienyddiwyd Iarll Lajos Batthyány (1806-1849), prif weinidog cyntaf Hwngari, mewn garsiwn milwrol yn Pest, Awstria.

 
Llun olew ar gynfas gan János Thorma a beintiwyd rhwng 1893 - 1896

Ffodd Kossuth i'r Ymerodraeth Otomanaidd; haerodd mai Görgei yn unig oedd yn gyfrifol am fethiant y gwrthryfel, gan ei alw'n "Jwdas Hwngari". Mae eraill, wrth edrych ar y sefyllfa amhosibl a roddwyd i Görgei, wedi bod yn llai beirniadol. Maen nhw wedi dweud, o ystyried yr amgylchiadau, nad oedd ganddo unrhyw ddewis heblaw ildio.

Mae un o'r sgwariau cyhoeddus yn cynnwys cofeb i'r merthyron, cofeb a godwyd er cof am y cadfridogion. Mae'n cynnwys ffigwr anferth o Hwngari, gyda phedwar grŵp alegorïaidd, a medaliynau o'r cadfridogion a ddienyddiwyd.

Mae Hwngariaid wedi dod i ystyried y tri cadfridog ar ddeg (y gwrthryfelwyr) yn ferthyron dros ryddid ac annibyniaeth eu pobl. Nid oedd mwyafrif y cadfridogion o darddiad ethnig Hwngaraidd,[1] ond buont yn ymladd dros achos Hwngari annibynnol a rhyddfrydol. Roedd y Barwn Gyula Ottrubay Hruby, a gafodd ei ddienyddio yn Arad hefyd, yn Tsiec ac yn siarad Almaeneg, tra bod Damjanich o darddiad Serbaidd. Mae pen-blwydd eu dienyddiad yn cael ei gofio ar 6 Hydref fel diwrnod o alaru dros Hwngari.[2]

Y cadfridogion

golygu
 
Károly Knezić, József Nagysándor, János Damjanich, Lajos Aulich, György Lahner, Ernő Poeltenberg, Károly Leiningen-Westerburg, Ignác Török, Károly Vécsey, Ernő Kiss, József Schweidel, Arisztid Dessewffy, Vilmos Lázár,
Tri Merthyr Ar Ddeg Arad, llun gan Miklós Barabás
  1. Lajos Aulich (1793-1849)
  2. János Damjanich (1804-1849)
  3. Arisztid Dessewffy (1802-1849)
  4. Ernő Kiss (1799–1849)
  5. Károly Knezić (1808–1849)
  6. György Lahner (1795-1849)
  7. Vilmos Lázár (1815-1849)
  8. Károly Leiningen-Westerburg (1819-1849)
  9. József Nagysándor (1804-1849)
  10. Ernő Poeltenberg (1814–1849)
  11. József Schweidel (1796-1849)
  12. Ignác Török (1795-1849)
  13. Károly Vécsey (1807-1849)

Traddodiad

golygu

Yn ôl y chwedl, tra roedd yr arweinwyr chwyldroadol yn cael eu saethu, roedd milwyr Awstria yn yfed cwrw ac yn cydgysylltu eu mygiau cwrw yn haerllug i ddathlu gorchfygiad Hwngari. Felly addawodd yr Hwngariaid i beidio â chlecian eu gwydrau yfed yn ei gilydd fyth eto, wrth yfed cwrw - am 150 o flynyddoedd.[3][4][5]

Cyfeiriadau

golygu
  1. "Új Forrás - 1998. 6.sz. Bona Gábor: A szabadságharc honvédsége". epa.oszk.hu.
  2. "Hungary Commemorates 1848–1849 Heroes – Hungary Today". 6 October 2014. Archifwyd o'r gwreiddiol ar 2017-05-04. Cyrchwyd 2015-06-27.
  3. Zrt, HVG Kiadó (October 6, 2006). "Miért nem koccint a magyar sörrel?". hvg.hu.
  4. Dániel, Rudolf (July 30, 2021). "Sörrel nem koccintunk – de vajon tényleg a '48-as forradalom leverése miatt?". divany.hu.
  5. Zsolt, Hanula (October 6, 2009). "160 éve nem koccint sörrel a magyar". index.hu.