Teatro di San Carlo: Gwahaniaeth rhwng fersiynau

Tŷ opera yn [[Napoli]], [[yr Eidal]] yw'r '''Teatro di San Carlo'''. Weithiau fe'i gelwir yn '''Teatro San Carlo''' neu'n syml y '''San Carlo'''. Ystyr ei enw yw Theatr Sant Siarl. Pan gafodd ei adeiladu gyntaf hwn oedd y tŷ opera mwyaf yn y byd. Heddiw, mae'n dal i fod yn un o'r tai opera mwyaf yn yr Eidal. Dyma hefyd y lleoliad hynaf sy'n weithredol yn barhaus ar gyfer opera yn y byd, ar ôl agor ym 1737, ddegawdau cyn naill ai La Scala ym Milan neu La Fenice yn Fennis. <ref.>[https://www.teatrosancarlo.it/en/pages/historical-highlights.html Gwefan y Theatr ''The Theatre and its history''] adalwyd Medi 23 2020</ref> Perfformiwyd llawer o operâu gyntaf yn y Teatro di San Carlo. Perfformiwyd dau ar bymtheg o operâu [[Gaetano Donizetti|Donizetti]] ac wyth o operâu [[Gioachino Rossini|Rossini]] yno gyntaf. <ref>[https://operavision.eu/en/contributors/teatro-di-san-carlo Opera Vision TEATRO DI SAN CARLO] adalwyd 23 Medi 2020</ref>

Roedd gan Frenin newydd Napoli, [[Siarl VII, Ymerawdwr Glân Rhufeinig|Siarl VII]], ddiddordeb mawr yn y celfyddydau. Roedd am i'r ddinas gael tŷ opera newydd a hardd. Roedd yr hen un, y Teatro San Bartolomeo, wedi dadfeilio. Talodd y Brenin Siarl am adeiladu'r theatr newydd. Fe'i hadeiladwyd ar dir wrth ymyl ei balas a'i ddylunio gan [[Giovanni Antonio Medrano]] (1703 - 1760). Dim ond saith mis a gymerodd i'r theatr newydd ei hadeiladu. Fe agorodd ar [[4 Mawrth]] [[1737]]. Yr opera gyntaf a berfformiwyd yno oedd ''Achille ynin Sciro'' (Achilles yn Skyros). Ysgrifennodd y bardd enwog o'r Eidal, [[Pietro Metastasio|Metastasio]], y geiriau a'r stori. Ysgrifennodd Domenico Sarro y gerddoriaeth. Bu hefyd yn arwain y gerddorfa.

Llosgodd yr adeilad i lawr ar [[12 Chwefror]] [[1816]]. <ref>[https://www.italianways.com/teatro-san-carlo-a-temple-of-opera-and-dance-at-the-heart-of-naples/ TEATRO SAN CARLO: A TEMPLE OF OPERA AND DANCE AT THE HEART OF NAPLES] adalwyd 23 Ebrill 2020</ref> Chwe diwrnod ar ôl y tân, gofynnodd y Brenin Ferdinand IV (mab y Brenin Siarl) i'r pensaer Antonio Niccolini ailadeiladu'r theatr. Defnyddiodd Niccolini ddyluniadau Medrano ond gwnaeth y llwyfan yn fwy. Roedd y tu mewn i'r Teatro di San Carlo newydd hyd yn oed yn harddach na'r un cyntaf. Agorodd y theatr newydd ar [[12 Ionawr]] [[1817]], gydag opera gan Simon Mayr, Il sogno di Partenope (Breuddwyd Partenope). Ers hynny, dim ond newidiadau bach a wnaed i'r adeilad. Cafodd ei ddifrodi gan fomiau yn ystod [[yr Ail Ryfel Byd]], ond buan iawn y gwnaeth milwyr America a Phrydain ei atgyweirio.

Fel y mwyafrif o dai opera Eidalaidd, mae'r Teatro di San Carlo wedi'i adeiladu mewn siâp pedol. Mae ganddo seddi i lawr y grisiau o'r enw stondinau. Mae chwe lefel arall o seddi o'r enw seddi bocs lle gall grwpiau o bobl eistedd gyda'i gilydd. Mae'r seddi bocs yn mynd yr holl ffordd i ben y tŷ opera. Ar y cyfan, mae 1386 sedd yn y Teatro di San Carlo heddiw. Mae gan du mewn y theatr addurniadau hyfryd mewn coch ac aur. Mae paentiad mawr gan Giuseppe Cammarano yn gorchuddio'r nenfwd. Mae'r llun yn dangos y duw Groegaidd [[Apollo]] a'r dduwies [[Minerva]]. Mae lluniau o feirdd enwog o'u cwmpas.

Oherwydd ei siâp, mae gan y San Carlo ansawdd sain dda iawn. Gall pobl glywed y cantorion a'r gerddorfa hyd yn oed yn y seddi mwyaf pell i ffwrdd. Perfformir operâu, [[Bale|baletau]] a chyngherddau yno. Gall pobl hefyd rentu'r theatr ar gyfer partïon neu gynnal eu sioeau eu hunain. Yn 2010, gwnaed llawer o waith ar y tŷ opera. Bellach mae ganddo fwy o ystafelloedd ar gyfer ymarferion, peiriannau modern ar gyfer y llwyfan, a thymheru. Mae gan y Teatro di San Carlo ei gerddorfa ei hun.