Mary Antin

Awdures Americanaidd oedd Mary Antin (13 Mehefin 1881 - 15 Mai 1949) sy'n cael ei hystyried yn nodigedig am ei ysgrifennu The Promised Land (1912). Ymgyrchai hefyd dros hawliau ymfudwyr.

Mary Antin
Ganwyd	13 Mehefin 1881  Polotsk
Bu farw	15 Mai 1949  Suffern
Dinasyddiaeth	Unol Daleithiau America
Alma mater	Coleg Barnard Prifysgol Columbia Coleg Athrawon
Galwedigaeth	llenor
Adnabyddus am	The Promised Land
Priod	Amadeus William Grabau

Ganed Maryashe Antin yn Polotsk, Ymerodraeth Rwsia, ond sydd heddiw yng weriniaeth dirgaeedig Belarws. Bu'n briod i Amadeus William Grabau.

Wedi gadael yr ysgol mynychodd Goleg Barnard, Prifysgol Columbia a Choleg hyfforddi athrawon.

Magwraeth

Mary Antin oedd yr ail o chwech o blant a anwyd i Israel ac Esther Weltman Antin, teulu Iddewig a oedd yn byw yn Polotsk, yn Llywodraethiaeth Vitebsk yn Ymerodraeth Rwsia (Belarus heddiw). Ymfudodd Israel Antin i Boston ym 1891, a thair blynedd yn ddiweddarach anfonodd am Mary a'i mam a'i brodyr a'i chwiorydd.

Symudodd y teulu o Chelsea, Massachusetts i Ward 8 yn South End Boston, slym enwog. Mynychodd Ysgol Ladin Merched ac Academi Ladin Boston.

Priodi

Priododd Amadeus William Grabau, daearegwr, ym 1901, a symudodd i Ddinas Efrog Newydd lle mynychodd Goleg Athrawon Prifysgol Columbia a Choleg Barnard. Mae Antin yn fwyaf adnabyddus am ei hunangofiant 1912 The Promised Land, sy'n disgrifio ei haddysg ysgol a'i chymathiad i ddiwylliant America, yn ogystal â bywyd Iddewon yn Rwsia.

Ar ôl ei gyhoeddi, darlithiodd Antin ar ei phrofiad fel mewnfudwr i lawer o gynulleidfaoedd ledled y wlad, a daeth yn gefnogwr mawr i Theodore Roosevelt a'i Blaid Flaengar.

Dyfyniad o'i gwaith

Mary Antin (Mashke) a'i chwaer Fetchke; tua 1912.

“

All three children carried themselves rather better than the common run of "green" pupils that were brought to Miss Nixon. But the figure that challenged attention to the group was the tall, straight father, with his earnest face and fine forehead, nervous hands eloquent in gesture, and a voice full of feeling. This foreigner, who brought his children to school as if it were an act of consecration, who regarded the teacher of the primer class with reverence, who spoke of visions, like a man inspired, in a common schoolroom, was not like other aliens, who brought their children in dull obedience to the law; was not like the native fathers, who brought their unmanageable boys, glad to be relieved of their care. I think Miss Nixon guessed what my father's best English could not convey. I think she divined that by the simple act of delivering our school certificates to her he took possession of America. . .

”