Cloe Elmo
Roedd Cloë Elmo (9 Ebrill, 1910 - 24 Mai, 1962) yn fezzo-soprano operatig o'r Eidal, oedd yn cael ei chysylltu yn arbennig â repertoire'r Eidal.[1]
Cloe Elmo | |
---|---|
Ganwyd | 9 Ebrill 1910 Lecce |
Bu farw | 24 Mai 1962 Ankara |
Dinasyddiaeth | Yr Eidal |
Alma mater | |
Galwedigaeth | canwr opera |
Math o lais | mezzo-soprano, contralto |
Cafodd ei geni yn Lecce a dechreuodd ganu yn ifanc. Erbyn iddi fod yn ddwy ar bymtheg oed, roedd wedi dechrau ei hastudiaethau yn Accademia di Santa Cecilia yn Rhufain gyda Edwige Chibaudo, ac yn ddiweddarach gyda Rinolfi a Pedreni. Oherwydd ei hystod leisiol eang, tybiwyd i ddechrau ei bod yn soprano.
Fe wnaeth ei ymddangosiad cyntaf yn Cagliari fel Santuzza yn Cavalleria rusticana yn 1934. Ymhen blwyddyn, ymunodd â Teatro alla Scala ym Milan fel Meg Page yn Falstaff Verdi. Yn fuan cafodd y rhan o Azucena yn Il trovatore, a ddaeth yn brif rôl iddi yn fuan. Azucena, hefyd, oedd ei rôl gyntaf yn y Metropolitan Opera ym 1947. Roedd rolau eraill yno yn cynnwys Santuzza, Ulrica yn Un ballo in maschera, Mrs Quickly yn Falstaff — recordiodd yr olaf yn 1950, gyferbyn â Giuseppe Valdengo — a Herva Nelli, gyda Arturo Toscanini yn arwain.
Canodd rolau Wagneraidd mewn Eidaleg, yn ôl arfer y cyfnod hwn, gan gynnwys Brangaene yn La Scala gyferbyn â Isolde gan Giuseppina Cobelli. Gwnaeth recordiad nodedig (yn canu yn Eidaleg) o wyliadwriaeth Brangaene o Act 2 yr opera. Gwnaeth hefyd recordiadau (hefyd yn Eidaleg) o lieder gan Brahms a Strauss.
Dychwelodd i'r Eidal, a chanodd yn La Scala tan 1954 pan adawodd ei gyrfa llwyfan. Derbyniodd swydd addysgu yn Ankara, lle arhosodd hyd ei marwolaeth ym 1962.
Roedd hi'n adnabyddus am ei llais cynnes a naturiol, gyda'i digon o gofrestr is a nodiadau uchel llawn, yn ogystal ag am ei ardymer ac angerdd mawr.
Cyfeiriadau
golygu- The Metropolitan Opera Encyclopedia, edited by David Hamilton, (Simon & Schuster, 1987), ISBN 0-671-61732-X
- ↑ Rosenthal, H. (2009, May 15). Elmo, Cloe. Grove Music Online. adalwyd 29 Ebrill 2019,