Donatiaeth
Sect Gristnogol yng nghyfnod yr Ymerodraeth Rufeinig oedd Donatiaeth a ymffurffiodd yng Ngogledd Affrica yn y 4g, dan arweiniad yr Esgob Donatus Magnus, ac a oroesodd hyd at y 7g. Sbardunwyd y sgism gan etholiad Caecilian yn Esgob Carthago (a leolir heddiw yn Nhiwnisia) yn 312, dewis a wrthwynebwyd gan rai am iddo gael ei gysegru gan "fradychwr" i'r ffydd, hynny yw un a ildiodd gopïau o'r Beibl i'r awdurdodau yn ystod erledigaeth y Cristnogion gan yr Ymerawdwr Diocletian.[1][2]
| Enghraifft o'r canlynol | athrawiaeth, heresi  |
|---|---|
 Ffeiliau perthnasol ar Gomin Wicimedia | |
Yn hanesyddol, mae Donatiaeth yn un o sawl mudiad sgismatig yn yr Eglwys Fore, megis Montaniaeth a Nofatianaeth yn Asia Leiaf a Meletiaeth yn yr Aifft. Dalient taw hwynt-hwy ydoedd yr unig wir eglwys, a dim ond y rhai sy'n byw bywyd di-fai sy'n perthyn i'r eglwys, ac nid arddelant ordinhadau unrhyw sect arall. Gwrthodasant ymyrraeth wladol mewn materion eglwysig.[3]
Cyfeiriadau
golygu- ↑ (Saesneg) Donatists. Encyclopædia Britannica. Adalwyd ar 24 Hydref 2022.
- ↑ (Saesneg) W. H. C. Frend, "Donatism", Encyclopedia of Religion (1987). Adalwyd ar wefan Encyclopedia.com ar 24 Hydref 2022.
- ↑ Donatist. Geiriadur Prifysgol Cymru. Adalwyd ar 24 Hydref 2022.