Jar canopig
Defnyddiwyd jariau canopig gan yr hen Eifftiaid yn ystod y broses mymïo i storio a chadw ymysgaroedd eu perchennog ar gyfer y byd a ddaw. Roeddent fel arfer naill ai wedi'u cerfio o galchfaen neu wedi'u gwneud o grochenwaith.[1] Defnyddiwyd y jariau hyn gan yr hen Eifftiaid o gyfnod yr Hen Deyrnas hyd at y Cyfnod Hwyr neu'r Cyfnod Ptolemaig, ac erbyn hynny roedd yr ymysgaredd wedi'i lapio a'i osod gyda'r corff.[2] Ni chadwyd y ymysgaredd mewn un jar canopig: neilltuwyd pob jar ar gyfer organau penodol. Mae'r term canopig yn adlewyrchu'r cysylltiad anghywir gan Eifftolegwyr cynnar â chwedl Groegaidd Canopus--capten cwch Menelaus ar y fordaith i Troy - "a gladdwyd yn Canopus yn y Delta lle cafodd ei addoli ar ffurf jar".[3]
Anaml yr oedd arysgrifau ar jariau canopig yr Hen Deyrnas ac roedd ganddynt gaead plaen. Yn y Deyrnas Ganol daeth arysgrifau yn fwy arferol, ac roedd y caeadau yn aml ar ffurf pennau dynol. Erbyn y Bedwaredd Frenhinllin roedd pob un o'r pedwar caead yn darlunio un o bedwar mab Horus, fel gwarcheidwaid yr organau.
Defnydd a dyluniad
golygu.jpg)
Roedd pedwar jariau canopig, pob un ar gyfer cadw organau dynol penodol yn ddiogel: y stumog, y coluddion, yr ysgyfaint a'r afu. Credid y byddai eu hangen i gyd yn y byd a ddaw. Nid oedd jar i'r galon: credai'r Eifftiaid mai hi oedd sedd yr enaid, ac felly fe'i gadawyd y tu mewn i'r corff.[n 1]
Cafwyd hyd i lawer o jariau canopig yr Hen Deyrnas yn wag ac wedi'u difrodi, hyd yn oed mewn beddrodau na darfwyd arnynt. Felly mae'n ymddangos na chawsant erioed eu defnyddio fel cynwysyddion. Yn lle hynny, mae'n ymddangos eu bod yn rhan o ddefodau claddu ac wedi'u gosod ar ôl y defodau hyn, yn wag.
Newidiodd dyluniad jariau canopig dros amser. Mae'r hynaf yn dyddio o'r unfed frenhinlin ar ddeg neu'r ddeuddegfed frenhinllin, ac maent wedi'u gwneud o garreg neu bren.[5] Mae'r jariau olaf yn dyddio o'r Deyrnas Newydd. Yn yr Hen Deyrnas roedd gan y jariau gaeadau plaen, ond erbyn y Cyfnod Canolradd Cyntaf dechreuodd jariau gyda phennau dynol (y tybir eu bod yn cynrychioli'r meirw) ymddangos.[1] Weithiau roedd gorchuddion y jariau wedi eu modelu ar (neu eu paentio i ymdebygu i) ben Anubis, duw marwolaeth a phêr-eneinio. Erbyn diwedd y ddeunawfed frenhinllin roedd jariau canopig wedi dod i gynnwys pedwar mab Horus.[6] Mae llawer o setiau o jariau wedi goroesi o'r cyfnod hwn, mewn alabastr, aragonit, carreg galchaidd, a phorslen gwydrog glas neu wyrdd. Roedd meibion Horus hefyd yn dduwiau'r pwyntiau cwmpawd prifol.[7] Roedd pob duw yn gyfrifol am amddiffyn organ benodol ac roedd ef ei hun yn cael ei amddiffyn gan dduwies a oedd gydymaith iddo. Y rhain oedd:
- Hapi, y duw pen babŵn sy'n cynrychioli'r gogledd. Roedd ei jar yn cynnwys yr ysgyfaint ac wedi'i amddiffyn gan y dduwies Nephthys. Defnyddir Hapi yn aml yn gyfnewidiol â Hapi, duw afon Nîl, er eu bod yn dduwiau gwahanol mewn gwirionedd.
- Duamutef, y duw pennawd jacal sy'n cynrychioli'r dwyrain. Roedd ei jar yn cynnwys y stumog ac a ddiogelwyd gan y dduwies Neith.
- Imsety, y duw pen dynol sy'n cynrychioli'r de. Roedd ei jar yn cynnwys yr afu ac wedi'i amddiffyn gan y dduwies Isis
- Qebehsenuef, y duw pen hebog sy'n cynrychioli'r gorllewin. Roedd ei jar yn cynnwys y coluddion ac a ddiogelwyd gan y dduwies Serqet . [8]
Gosodwyd jariau canopig cynnar y tu mewn i gist ganopig a'u claddu mewn beddrodau ynghyd â sarcophagus y meirw.[5] Yn ddiweddarach, fe'u trefnwyd weithiau mewn rhesi o dan yr elor, neu ym mhedair cornel y siambr. Ar ôl y cyfnodau cynnar roedd arysgrifau fel arfer ar du allan y jariau, weithiau'n eithaf hir a chymhleth.[9] Dyfynnodd yr ysgolhaig Syr Ernest Budge arysgrif o'r cyfnod Saïte neu Ptolemaig sy'n dechrau: "Mae dy fara i ti. Mae dy gwrw i ti. Yr ydych yn byw ar yr hyn y mae Ra yn byw arno. " Mae arysgrifau eraill yn sôn am buro yn y byd a ddaw.[10]
Yn y Trydydd Cyfnod Canolradd ac yn ddiweddarach, cyflwynwyd jariau canopig ffug. Roedd technegau pêr-eneinio gwell yn caniatáu i'r ymysgaredd aros yn y corff; roedd y jariau traddodiadol yn parhau i fod yn nodwedd o feddrodau, ond nid oedd ganddynt bellach ofod y tu mewn i storio'r organau.
Cynhyrchwyd jariau helaeth, ac mae enghreifftiau ohonynt wedi goroesi ac maent i'w gweld mewn amgueddfeydd ledled y byd.
Yn 2020, dangosodd cloddfa yn Saqqara fod gan fenyw a elwir yn Didibastet chwe jar canopig yn lle'r pedwar jar ganopig draddodiadol. Mae'r darganfyddiad yn awgrymu addasu yn unol â cheisiadau penodol cwsmeriaid.[11]
Nodiadau a chyfeiriadau
golyguNodiadau
golyguCyfeiriadau
golygu- ↑ 1.0 1.1 Shaw and Nicholson, p. 59
- ↑ Spencer, p. 115
- ↑ David, p. 152
- ↑ Weighing Of The Heart Scene Archifwyd 2013-12-17 yn y Peiriant Wayback, Swansea University: W1912, accessed 18 November 2011
- ↑ 5.0 5.1 Budge, p. 240
- ↑ Shaw and Nicholson, p. 60
- ↑ Murray, p. 123
- ↑ Gadalla, p. 78
- ↑ Budge, p. 242
- ↑ Budge, p. 245
- ↑ https://news.artnet.com/art-world/archaeologists-find-ancient-egyptian-mummification-workshop-1853523
Ffynonellau
golygu- Budge, Sir Edward Wallis (2010) [1925]. The mummy; a handbook of Egyptian funerary archaeology. New York: Cambridge University Press. ISBN 978-1-108-01825-8.
- David, A. Rosalie (1999). Handbook to Life in Ancient Egypt. Oxford: Oxford University Press. ISBN 0-8160-3312-9.
- Gadalla, Moustafa (2001). Egyptian Divinities – The All who are The One. Greensboro, N.C.: Tehuti Research Foundation. ISBN 1-931446-04-0.
- Murray, Margaret A. (2004) [1963]. The Splendor that was Egypt. Mineola, N.Y: Dover. ISBN 978-0-486-43100-0.
- Shaw, Ian; Paul Nicholson (1995). The Dictionary of Ancient Egypt. New York: Harry N. Abrams. ISBN 0-8109-9096-2.
- Spencer, A. Jeffrey (ed) (2007). The British Museum Book of Ancient Egypt. London: British Museum Press. ISBN 978-0-7141-1975-5.CS1 maint: extra text: authors list (link)
Darllen pellach
golygu- Dodson, Aidan (1994). The Canopic Equipment of the Kings of Egypt. Routledge. ISBN 978-0710304605.