Leopoldo Marechal

Nofelydd, bardd, dramodydd, ac ysgrifwr yn yr iaith Sbaeneg o'r Ariannin oedd Leopoldo Marechal (11 Mehefin 1900 – 26 Mehefin 1970). Mae'n nodedig am ei nofelau athronyddol ac am ei gyfraniadau at lên yr Ariannin yn hanner cyntaf yr 20g.

Leopoldo Marechal
Ganwyd	11 Mehefin 1900  Buenos Aires
Bu farw	26 Mehefin 1970  Buenos Aires
Dinasyddiaeth	yr Ariannin
Galwedigaeth	llenor, dramodydd, academydd, bardd, llyfrgellydd, nofelydd, awdur storiau byrion
Cyflogwr	Universidad Nacional de La Plata
Arddull	barddoniaeth, traethawd, theatre
Plant	Malena Marechal

Ganwyd yn Buenos Aires, prifddinas yr Ariannin. Yn y 1920au, Marechal oedd un o'r garfan o lenorion ifainc yn y mudiad ultraísmo a gyhoeddasant y cylchgronau Martín Fierro a Proa. Mae ei gyfrol gyntaf o farddoniaeth, Aguiluchos (1922), yn defnyddio technegau modernismo i ymdrin â themâu bugeiliol. Mynegir estheteg ultraísmo gan drosiadau a delweddaeth ei gasgliadau o gerddi Días como flechas (1926) ac Odas para el hombre y la mujer (1929). Dylanwadwyd arno gan athroniaeth newydd-Blatonaidd yn ei farddoniaeth yn y 1930au: Cinco poemas australes (1937), Sonetos a Sophia (1940), ac El centauro (1940).

Ei gampwaith ydy'r nofel Adán Buenosayres (1948), gwaith cymhleth ac arddulliedig sy'n rhagflaenu'r "nofel newydd" yn llên America Ladin. O ran ei wleidyddiaeth, datblygodd Marechal o sosialydd i fod yn Beronydd pybyr, a gwasanaethodd mewn swyddi diwylliannol yn llywodraeth Juan Perón. Wedi cwymp Perón yn 1955, treuliodd Marechal ryw ddeng mlynedd yn byw o'r neilltu. Dychwelodd at sylw'r cyhoedd gyda'r nofelau El banquete de Severo Arcángelo (1965) a Megafón o la guerra (1970, gweithiau sy'n llawn archwiliadau mytholegol a delfrydyddol yr awdur. Bu farw yn Buenos Aires yn 70 oed.