Macedonio Fernández
Llenor yn yr iaith Sbaeneg o'r Ariannin oedd Macedonio Fernández (1 Mehefin 1874 – 10 Chwefror 1952) sy'n nodedig am y dylanwad a gafodd ar Jorge Luis Borges, un o feistri llên yr Ariannin.
| Macedonio Fernández | |
|---|---|
 | |
| Ganwyd | 1 Mehefin 1874  Buenos Aires |
| Bu farw | 10 Chwefror 1952 Buenos Aires |
| Dinasyddiaeth | yr Ariannin |
| Alma mater |
|
| Galwedigaeth | athronydd, bardd, llenor, nofelydd |
| Arddull | barddoniaeth, stori fer, poetic prose, traethawd |
| Plant | Adolfo de Obieta |
Ganwyd yn Buenos Aires, prifddinas yr Ariannin. Ysgrifennodd straeon byrion, barddoniaeth, nofelau, llythyrau, ac ysgrifau. Cyferbynnir ei gynnyrch llenyddol yn aml â gwaith Leopoldo Lugones o ran estheteg, ac am y rheswm hwnnw cafodd ei fabwysiadu gan y mudiad ultraismo yn y 1920au. Cyhoeddwyd y mwyafrif o'i weithiau wedi ei farwolaeth, gan gynnwys y nofel arbrofol Museo de la novela de la Eterna (1967). Bu farw yn Buenos Aires yn 77 oed.[1]
Cyfeiriadau
golygu- ↑ Enrique Foffani, "Fernández, Macedonio" yn Encyclopedia of Latin American and Caribbean Literature 1900–2003, golygwyd gan Daniel Balderston a Mike Gonzalez (Llundain: Routledge, 2004), t.204