Senecio eboracensis
| Senecio eboracensis | |
|---|---|
Dosbarthiad gwyddonol 
| |
| Unrecognized taxon (fix): | Senecio |
| Rhywogaeth: | S. eboracensis |
| Enw deuenwol | |
| Senecio eboracensis Abbott & Lowe[1] | |
| Delwedd:Map dosbarthiad-Senecio eboracensis-Prydain Fawr.svg | |
| Dosbarthiad Senecio eboracensis ym Mhrydain Fawr. | |
| Senecio eboracensis | |
|---|---|
Scientific classification 
| |
| Kingdom: | Plantae |
| Clade: | Tracheophytes |
| Clade: | Angiosperms |
| Clade: | Eudicots |
| Clade: | Asterids |
| Order: | Asterales |
| Family: | Asteraceae |
| Genus: | Senecio |
| Species: | S. eboracensis
|
| Binomial name | |
| Senecio eboracensis Abbott & Lowe[1]
| |
| |
| Dosbarthiad Senecio eboracensis | |
Planhigyn blodeuol yn nheulu llygad y dydd Asteraceae ydy Senecio eboracensis, neu Creulys Efrog. Dyma'r rhywogaeth gyntaf erioed i ddod yn ôl o ddifodiant ym Mhrydain.[2] Mae'n rhywogaeth hybrid hunan-beillio o deulu'r creulys[3] ac yn un o ddim ond chwe rhywogaeth newydd o blanhigyn i'w darganfod naill ai yn y Deyrnas Unedig neu Ogledd America yn y 100 mlynedd diwethaf. [4]
Cafodd y planhigyn ei ddarganfod am y tro cyntaf yn Efrog, Lloegr ym 1979 ac fe’i gwelwyd ddiwethaf yn y gwyllt yn 1991. Canfu arolwg gan gorff ymgynghorol llywodraeth y Deyrnas Unedig, Natural England, ei fod wedi'i yrru i ddifodiant erbyn 2000, yn rhannol oherwydd y defnydd o chwynladdwr.[5] Storiwyd hadau'r planhigyn ym Manc Hadau'r Mileniwm, eu egino'n llwyddiannus, a'u hailgyflwyno i Efrog yn 2023.[6]
Disgrifiad
golyguPlanhigyn llysieuol blynyddol sy'n gosod ei had o fewn y 3 mis [4] y mae'n cymryd i'r planhigyn hwn aeddfedu o egino i'w llawn dwf uchaf o tua 40cm. Gyda blodau melyn llygad y dydd o'i riant Sisilaidd (S. squalidus) ond hefyd ag arferion llai aml-amlwg ei riant brodorol (S. vulgaris), mae'r aelod hwn o'r genws Senecio yn forffolegol wahanol i rywogaethau cysylltiedig.[3]
- Dail a choesynnau
Mae gan S. eboracensis lawer o ddail llabedog wedi'u rhannu'n segmentau main, nid yw'r holltau'n cyrraedd yr wythïen ganol. Mae'r coesynnau ar y cyfan yn codi'n esgynnol gydag ambell adran sylfaen lorweddol hyd at 5cm gyda 'adwreiddiau' ar y gwaelod. Mae'r dail uchaf ac isaf yn ddeilgoesog a llabedau yn ymddangos ar hyd chwarter dail cyfan ar hyd yr wythïen ganol. Mae'r dail uchaf yn gyffredinol â llabedau dyfnach ac mewn parau llabedog. Gall dail ar blanhigion a dyfir mewn pridd ffrwythlon neu mewn tai gwydr fod yn llawer mwy moethus ac wedi'u rhannu'n fwy manwl (neu wedi'u rhannu'n fân yn segmentau main) hyd at 18cm x 9cm gyda llabedau yn ymddangos un rhan o bump y ffordd ar hyd wythïen ganol pumed dail cyfan. Mae ymylon y dail drwyddi draw yn ddanhennog neu weithiau'n cael eu rhannu'n llabedau. [3]
- Blodau
Mae gan Greulys Efrog bennau blodau sy'n fwy llachar na rhai ei riant-blanhigyn. Mae'r pen blodyn, a geir ar flaenau'r planhigion (brigol) sy'n ymddangos mewn clystyrau ( fflurgainc ) fel arfer yn cynnwys tair i saith blodyn mewn corymbau; ar y cychwyn yn drwchus a deiliog ond yn y pen draw yn llai trwchus gyda choesyn blodyn (peduncle) 5 i 20 milimetr (0.2 i 0.8 i mewn) sy'n mynd yn hirach wrth ffrwytho (hyd at 25 mm (1 yn)). Mae pen y blodyn yn fras a silindrog 10 × 4 milimetr (0.4 × 0.16 i mewn), gan ddod yn siâp cloch ychydig) pan fydd y blodau melyn llachar yn agor. Mae bracts anwirfoddol yn denau (4-8), hirgul (3.5 – 4 mm), fel arfer heb flaenau du. Mae'r ligwlau ffloret yn gul ac yn hir 5 i 7 milimetr (0.2 i 0.24 modfedd) o hyd a 1.5 milimetr (0.06) yn) llydan), yn dod yn amdroëdigl o bryd i'w gilydd. [3]
- Hadau
Gall yr achennau fod yn 2.5 i 3.5 milimetr (0.1 i 0.15 modfedd) o hyd, yn syth ac yn rhigol bas; ag asennau llyfn di-flew tra bod y rhigolau wedi'u gorchuddio â blew. Mae'r papws sidanaidd gwyn tebyg i ymbarél yn ymwahanu'n rhwydd oddi wrth y ffrwythau pan fyddant yn aeddfed. [3]
Enw
golyguDewiswyd y gair Eboracum, sef yr enw clasurol am Efrog, yn y flwyddyn 2000 i ddisgrifio'r deilliad hybrid tetraploid hwn a elwid yn anffurfiol yn 'York radiate groundsel' ar yr adeg y gwnaed y disgrifiad ffurfiol. [3]
Dosbarthiad
golyguCeir Creulys Efrog ar dir sydd wedi'i symud, cyrion meysydd parcio, craciau palmentydd a safleoedd trefol a diwydiannol eraill; yn benodol mewn ardaloedd ger y rheilffyrdd yn Efrog yn Lloegr.[3]
Mae un o'r rhywogaethau sy'n rhiant i Senecio vulgaris yn blanhigyn brodorol yn yr ardal tra cyflwynwyd y rhiant arall Senecio squalidus o Fynydd Etna yn Sisili yn 1690 i Ardd Fotaneg Rhydychen yn Rhydychen, a bu iddo ledaenu'n fuan o'r fan honno ar hyd y rheilffyrdd a ledled y wlad.[7]
Esblygiad
golyguRhywogaeth hybrid yw Senecio eboracensis a'i rhieni yw'r Senecio squalidus hunan-anghydnaws Sisilaidd (a adwaenir hefyd fel Creulys Rhydychen) [7] a'r Senecio vulgaris hunan-gydnaws a dygn (a elwir hefyd fel y Creulys cyffredin). Fel S. vulgaris, mae S. eboracensis yn gydnaws â'i gilydd ond nid yw'n dangos rhyw lawer o groesi naturiol, os o gwbl â'i riant rywogaeth ac felly mae wedi'i hynysu'n atgenhedlol, sy'n dangos bod rhwystrau magu cryf yn bodoli rhwng yr hybrid newydd hwn a'i rieni. [8] Credir ei fod wedi deillio o groesi croesiad F1 o'i rieni i S. vulgaris. [3] Brodor o Brydain yw S. vulgaris, a chyflwynwyd S. squalidus o Sisili ar ddechrau'r 18fed ganrif; [3] felly, mae S. eboracensis wedi dyfynnu o'r ddwy rywogaeth hynny o fewn y 300 mlynedd diwethaf.
Mae hybridau eraill sy'n disgyn o'r un ddau riant yn hysbys. Mae rhai yn anffrwythlon, megis S. x baxteri. Mae hybridau ffrwythlon eraill hefyd yn hysbys, gan gynnwys S. vulgaris var. hibernicus (a dderbyniwyd fel cyfystyr ar gyfer S. vulgaris [9]), sydd bellach yn gyffredin ym Mhrydain, a'r allohexaploid S. cambrensis, (y Creulys Cymreig) a darddodd yn annibynnol o leiaf deirgwaith mewn gwahanol leoliadau yn ôl tystiolaeth foleciwlaidd. [3] Mae tystiolaeth morffolegol a genetig yn cefnogi statws S. eboracensis fel rhywbeth ar wahân i hybridau hysbys eraill.[3][8]
Gweler hefyd
golygu- Corwellt cyffredin
- Creulys Cymreig
- Tragopogon miscellus
- Tragopogon mirus
- Raphanus sativus x Brassica rapa
Cyfeiriadau
golygu- ↑ 1.0 1.1 Botanic Garden; Botanical Museum Berlin-Dahlem. "Details for: Senecio eboracensis". Euro+Med PlantBase. Freie Universität Berlin. Cyrchwyd 2008-02-12. Unknown parameter
|name-list-style=ignored (help) - ↑ Barkham, Patrick (2023-05-27). "York groundsel blooms again in Britain's first-ever de-extinction event". The Guardian (yn Saesneg). ISSN 0261-3077. Cyrchwyd 2023-05-27.
- ↑ 3.00 3.01 3.02 3.03 3.04 3.05 3.06 3.07 3.08 3.09 3.10 Abbot, R.J.; Lowe, A.J. (2003). "A new British species, Senecio eboracensis (Asteraceae), another hybrid derivative of S. vulgaris L. and S. squalidae L.". Watsonia 24: 375–388. http://www.watsonia.org.uk/Vol24p375.pdf. Adalwyd 2007-07-15.
- ↑ 4.0 4.1 Martin Wainwright (2003-02-20). "Blooming unexpected". Education Guardian. The Guardian. Cyrchwyd 2008-02-13.
- ↑ "Weedkiller blamed for loss of York Groundsel". York Press (yn Saesneg). 2010-03-12. Cyrchwyd 2023-05-27.
- ↑ Barkham, Patrick (2023-05-27). "York groundsel blooms again in Britain's first-ever de-extinction event". The Guardian (yn Saesneg). ISSN 0261-3077. Cyrchwyd 2023-05-27.
- ↑ 7.0 7.1 Plant reproduction and speciation group, University of Bristol. "The Oxford Ragwort Story". University of Bristol, School of Biological Sciences. Archifwyd o'r gwreiddiol ar 2009-04-11. Cyrchwyd 2008-02-13.
- ↑ 8.0 8.1 Lowe, A.J.; Abbott, R.J. (May 2004). "Reproductive isolation of a new hybrid species, Senecio eboracensis Abbott & Lowe (Asteraceae)". Heredity 92 (5): 386–395. doi:10.1038/sj.hdy.6800432. PMID 15014422. https://archive.org/details/sim_heredity_2004-05_92_5/page/386.
- ↑ Missouri Botanical Garden. "TROPICOS Web display Senecio vulgaris L." Nomenclatural and Specimen Data Base. Missouri State Library. Cyrchwyd 2008-02-01.
Darllen pellach
golygu- Abbot, R.J.; Lowe, A.J. (2003). "A new British species, Senecio eboracensis (Asteraceae), another hybrid derivative of S. vulgaris L. and S. squalidae L.". Watsonia 24: 375–388. http://www.watsonia.org.uk/Vol24p375.pdf. Adalwyd 2008-02-12.
Dolenni allanol
golygu
Cyfryngau perthnasol Senecio eboracensis ar Gomin Wicimedia
Cyfryngau perthnasol Tyria jacobaeae ar Gomin Wicimedia
- Arnold, Michael L. (2006). Evolution Through Genetic Exchange. Oxford University Press. t. 47. ISBN 978-0-19-857006-6. Cyrchwyd 2008-02-14.
- "Taxa covered by the Threatened Plants Database" (PDF). Botanical Studies of the British Isles. 2006-03-20. Archifwyd o'r gwreiddiol (PDF) ar April 4, 2007. Cyrchwyd 2008-02-14.
- Adrian C Brennan, Stephen A Harris, and Simon J Hiscock, Department of Plant Sciences; Adrian C Brennan; Stephen A Harris; Simon J Hiscock (2003-06-29). "The population genetics of sporophytic self-incompatibility in Senecio squalidus L. (Asteraceae): avoidance of mating constraints imposed by low S-allele number.". Philosophical Transactions of the Royal Society (Carlton House Terrace, London, England: Royal Society) 358 (1434): 1047–1050. doi:10.1098/rstb.2003.1300. PMC 1693209. PMID 12831471. http://www.pubmedcentral.nih.gov/articlerender.fcgi?tool=pmcentrez&artid=1693209.